“Κάθε Αρχή και Δύσκολη”!!!
Αλλά και
“Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός”
κι αυτό ιδιαίτερα στην αρχή της σχολικής ζωής του παιδιού. Η ομαλή ένταξη του παιδιού στη σχολική πραγματικότητα, προαιωνίζει ομαλή πορεία και εξέλιξη μέσα στην κοινωνία του σχολείου και στη μαθησιακή διαδικασία.
Πόσο όμως είναι εύκολο να ενταχθεί ομαλά το “Ζαβολάκι” στο νέο περιβάλλον;
Kατ΄αρχήν, ας μελετήσουμε τους λόγους που κάνουν το παιδί να αντιδρά όταν πρωτοπηγαίνει στο σχολείο. Ήδη από το πρώτο χρόνο της ζωής του, το παιδί αναπτύσσει το λεγόμενο “άγχος αποχωρισμού” κάθε φορά που ένα νέο πρόσωπο εισέρχεται στο χώρο του, ή όταν η μητέρα του απομακρύνεται από αυτό.
Το ίδιος άγχος το καταλαμβάνει και σε κάθε αλλαγή περιβάλλοντος η παρέκκλιση από τη συνήθη ρουτίνα.
Το παιδί εκφράζει το άγχος του κλαίγοντας, αποστρέφοντας το πρόσωπο ή φωνάζοντας.
Με το πέρασμα του χρόνου οι αντιδράσεις του παιδιού, όταν βλέπει ξένους ή βρίσκεται σε νέο περιβάλλον μειώνονται αισθητά.
Αυτό ακριβώς το άγχος αποχωρισμού κάνει το παιδί να αντιδρά και όταν μένει μόνο του για πρώτη φορά στο σχολείο.
Οι αντιδράσεις του παιδιού ποικίλουν. Κλάματα, φωνές, πανικός είναι οι εμφανείς αντιδράσεις αλλά και ανορεξία, αϋπνία, εκνευρισμός κλπ.
Σπουδαίο ρόλο παίζει και η άποψη που έχει δημιουργήσει το παιδί σχετικά με το σχολείο και τη νηπιαγωγό. Όταν το παιδί ακούει απειλές τύπου:
άσε να πας στα “Ζαβολάκια” να σε τιμωρήσουν
ή όταν ο δάσκαλος ή η νηπιαγωγός περιγράφονται σαν “μπαμπούλες”, τότε καθόλου δεν βοηθείται στο να ενταχθεί ομαλά.
Αντίθετα αν το παιδί μάθει ότι τα “Ζαβολάκια”, είναι ένας χώρος όπου μαζί με τους φίλους σου περνάς τη μέρα σου παίζοντας και μαθαίνοντας ένα σωρό νέα πράγματα, από ένα στοργικό ενήλικο φίλο, θα νοιώσει άνετα και θα περιμένει με ευχάριστη ανυπομονησία τη μέρα της αρχής των μαθημάτων.
Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι είναι προνόμιο το να πηγαίνεις σχολείο και να νοιώθει περήφανο και τυχερό που ήρθε η στιγμή να γίνει κι εκείνο μαθητής.
Η επιλογή του σχολικού εξοπλισμού από το ίδιο το “Ζαβολάκι”, η ενημέρωσή του σχετικά με το ωράριο και το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει, ακόμη και μερικές… πρόβες πριν από τη μεγάλη μέρα: εγερτήριο στη συγκεκριμένη ώρα, ντύσιμο, πρωινό, αναμονή του σχολικού, βοηθούν το παιδί να εξοικειωθεί με μια καινούργια κατάσταση που με αυτόν τον τρόπο δεν είναι πια άγνωστη ούτε τόσο φοβερή.
Έχουμε τύχει σε περιπτώσεις που το παιδί φεύγει με το χαμόγελο από το σπίτι και οι γιαγιάδες βάζουν τα κλάματα, λες και το παιδί το πηγαίνουν στον πόλεμο.
Μα είναι δυνατόν έτσι από το παιδί να έχουμε απαιτήσεις, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε καταλάβει ότι, είναι προτιμότερο το παιδί να είναι στο στέκι του που είναι ο παιδικός σταθμός και είναι μαζί με τους φίλους τους, από το να μείνει στο σπίτι μόνο του μαζί με τη γιαγιά ή με μια κοπέλα;
Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι η προσχολική ηλικία είναι η σπουδαιότερη περίοδος της ανθρώπινης ζωής, δεν είναι απλά προετοιμασία για τη μελλοντική, είναι η ίδια πραγματική, φωτεινή, ανεπανάληπτη ζωή.